Ieder weekeind is het de vraag, waar gaan we heen? Hoe staat de wind, hoe groot is de groep, wie heeft er zin. André had een voorstel, rondje Seppe. De laatste drie pogingen naar Seppe waren door diverse omstandigheden mis gelopen dus prima, we gaan weer een poging wagen. André wist de weg, blindelings, twee keer links en twee keer rechts en we zijn in Seppe. Dat waren zijn woorden op de club maar onverwachte wegwerkzaamheden gooide roet in het eten. Na een soort van gravel ritje in Zevenbergen hadden we de route weer te pakken. Na de koffiestop naast het vliegveld Breda terug naar huis, dat was de bedoeling. Helaas nog even een vertraging. André, nog steeds dezelfde, had zijn fiets aan de ketting gelegd, samen met die van Jacq en Ronella, maar kreeg het slot niet meer los. Gelukkig was daar Hans, onze eigen Macgyver, die een tangetje tevoorschijn toverde en de fietsen los kreeg. Al met al een ritje met hindernissen, maar we zijn weer eens in Seppe geweest. Eindresultaat, na 120 km op de teller, twee lekke banden onderweg, en totale reistijd 5 uur, is Seppe niet het favoriete rondje.
