Afgelopen zaterdag is de Haringtocht gereden. Een evenement ooit opgezet als sponsortocht door Carel Coppen maar inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie. Een rondje fietsen en na afloop een gezellig samenzijn onder het genot van een haring of een portie kibbeling met uiteraard een biertje. Het was wederom een geslaagd evenement en Aad was zo vrij om er een stukje over te schrijven. Waarvoor dank.
De Haringtocht 2021 is er een om niet snel te vergeten.Ten eerste was het prima weer,heerlijk fietsweer zelfs. Guus en Ed en Jan waren al aanwezig en de deelnemers verzamelden zich bij de Hole Ridders. Democratisch werd besloten dat er -gezien het grote aantal deelnemers(35)-met twee groepen gereden zou worden. De koffiestop was bij Bellevue,Willemstad gepland. We werden daar tussen 10:30 en 11:00 uur verwacht.
De start is altijd wat rommelig. Daarom besloot de “langzame” groep buiten de poort te verzamelen. Toen (naar later bleek niet iedereen) iedereen aangesloten was ging wij (de langzame groep ) op stap. In een goed tempo reden we naar de Zwijndrechtse brug en toen we die kaap genomen hadden werden we al ingehaald door onze snelle collega’s. 100 meter verder stopten zij weer.
Lek!
Nadat we onze medeleven bij zoveel pech hadden gedeeld reden we vlot langs de Kil richting de Moerdijkbrug. Halverwege, bij het opdraaien naar het fietspad langs de provinciale weg, een hoop herrie, omvallende verkeersborden en fietsen. Ed was in de borden verstrikt geraakt,gelukkig zonder grote schade. Schade was er wel voor Carla. Zij was met de auto vanuit Rotterdam gekomen en op het traject vanaf de parkeerplaats tot het clubgebouw gevallen vanwege een afgelopen ketting. Wat vervelende schaafwonden waren het gevolg.
Goed, we zijn de Moerdijkbrug nu over en slaan rechtsaf richting Moerdijk. Over aangenaam nieuw asfalt vervolgen we de weg door Moerdijk en het industriegebied. Nabij Klundert worden we opnieuw ingehaald door de “Snellen”. Tot Willemstad hielden we hen een beetje in het oog.
De koffie ,voor sommigen met een appelpuntje en voor een enkeling met slagroom smaakt best. Maar we moeten verder. Dus opstappen. Ron blijkt een lekke band te hebben.
Het wachten op de vervanging is aangenaam voor de meesten. De vrouw/dochter van de eigenaar van een mooi jacht vindt het wel interessant al die mannetjes(en 1 dame) in hun lycrapakjes. Maar zoals gezegd we moeten verder. De kaap van de Volkeraksluis en Haringvlietbrug wordt genomen en dan begint het een beetje te regenen. De jasjes worden tevoorschijn gehaald en we zetten de tocht voort. Oppassen is het geblazen want de uientelers zijn ook aan de oogst begonnen dus de Hoeksche Waard wordt langzaam blubberig. Nabij Mijnsherenland blijkt het fietspad opgebroken en moeten we een flink aantal meters over gravel rijden. Daar is niet iedereen even handig in. Dan doemt het volgende obstakel zich aan, de Heinenoordtunnel. Maar ook dit blijkt voor geen enkele deelnemer een beletsel. Via de Noldijk en de straatweg komt Rijsoord weer in zicht. Hier willen een aantal leden zich toch even laten gelden. Zien we opeens Resoorder Henk vol gas over het
fietspad de groep inhalen. Nadat de gemoederen bedaard zijn fietsen we in slagorde naar het clubhuis waar ook de “ Snellen” zojuist gearriveerd zijn. Toch mooi van ons, bijna gelijk met de “Snellen” aangekomen. Onze pret wordt wat minder als zij vertellen 20 km meer gefietst te hebben….
Nadat het buffet door Guus is geopend kunnen we aan de kibbeling, haring en een drankje. Alles smaakt prima en de bediening is perfect.
Guus heeft zich zelfs al verkleed zien we tot onze verbazing. Nou, dat ligt anders moeten we tot onze schaamte erkennen. Guus wilde meefietsen maar door welke oorzaak ook : wij waren al vertrokken. Guus heeft toen zelf maar een rondje gereden. Sorry Guus!